-
1 ἔκ-κειμαι
ἔκ-κειμαι (s. κεῖμαι), als perf. pass. zu ἐκτίϑημι, ausgesetzt sein; von einem Kinde, Her. 1, 110. 122; Longin. 1, 3; ὁ σκοπὸς ἔκκειται Arist. Polit. 7, 13; ἐξέκειτο πολὺν χρόνον ἡ φάσις, sie war ausgehängt, Dem. 58, 10, vgl. 21, 103; offen daliegen, ἐὰν ἁπλοῠν ᾖ τὸ ἦϑος καὶ παντὶ ἰδεῖν ἐκκείμενον Dion. Hal. rhet. 10, 1; ἐκκειμένων τῶν βίων Plut. Comp. Ages. et Pomp. 1; preisgegeben sein, ἔκκειμαι τοῖς βουλομένοις τἀμὰ σφετερίζεσϑαι Alciphr. 3. 29; ταῖς νόσοις Luc. u. a. Sp.; – μισϑοὶ καὶ τροφαὶ παρὰ τοῠ βασιλέως ἔκκεινται, ist ausgesetzt, festgesetzt, Strab. XV, 707. – Bei Soph. Ant. 998 ist μηροὶ καλυπτῆς ἐξέκειντο πιμελῆς = sie waren herausgefallen.
-
2 εκκειμαι
1) лежать снаружи, быть обнаженнымμηροὴ καλυπτῆς ἐξέκειντο πιμελῆς Soph. — бедра (жертвенного животного) выступили наружу из окружавшего их жира
2) быть (публично) выставленным(ἐξέκειτο πολὺν χρόνον ἥ φάσις Dem.)
3) быть положенным, принятымἐκκείσθω τις γραμμέ ἥ ΑΒ Arst. — пусть будет дана (прямая) линия ΑΒ;
ὅ σκοπὸς ἔκκειται καλῶς Arst. — цель поставлена правильно4) ( о ребенке) быть подкинутым(ὅ ἐκκείμενος παῖς Her.)
5) быть изложенным6) быть подверженным(ταῖς νόσοις Luc.)